Taciti Annalium Liber Primus/XXV
XXV recensere
Postquam vallum intrŏiit, portās statiōnibus fīrmant[1], glŏbōs armātōrum certīs castrōrum locīs opperīrī iubent: cēterī tribūnal ingentī agmine circumveniunt. stābat Drūsus silentium manū poscēns. illī quotiēns oculōs ad multitūdinem rettulerant, vōcibus truculentīs strĕpĕre, rūrsum vīsō Caesare trepidāre; murmur incertum, atrōx clāmor et repentĕ quiēs; dīversīs animōrum mōtibus pavēbant terrēbantque[2]. tandem interruptō tumultū litterās patris recitat, in quīs perscrīptum erat, praecipuam ipsī fortissimārum legiōnum cūram, quibuscum plūrima bella tolerāvisset; ubi prīmum ā lūctū requiēsset animus, āctūrum apud patrēs dē postulātīs eōrum; mīsisse interim fīlium, ut sine cūnctātiōne concēderet quae statim tribuī possent; cētera senātuī servanda, quem neque grātiae neque sevēritātis expertem habērī pār esset.[3]
Recitātiō recensere
Recitātiō tarda ad faciliōrem perceptiōnem apta.