Taciti Annalium Liber Primus/XVIII
XVIII
recensereAdstrepēbat vulgus, dīversīs incitāmentīs, hī verberum nŏtās, illī cānitiem, plūrimī dētrīta[1] tegmina[2] et nūdum corpus exprobrantēs. postrēmō eō fŭrōris vēnēre, ut trēs legiōnēs miscēre in ūnam agitāverint. dēpulsī aemulātiōne, quia suae quisque legiōnī eum honōrem[3] quaerēbant, aliō vertunt atque ūnā trēs aquilās et signa cohortium locant; simul congerunt caespitēs[4], exstruunt tribūnal, quō magis cōnspicua sēdēs foret. properantibus[5] Blaesus advēnit, increpābatque ac retinēbat singulōs, clāmitāns ‘meā potius caede imbuite manūs: leviōre flāgitiō[6] lēgātum interficiētis quam ab imperātōre dēscīscitis. aut incolumis fīdem legiōnum retinēbō, aut iugulātus paenitentiam adcelerābō.’
Recitātiō
recensereRecitātiō tarda ad faciliōrem perceptiōnem apta.