Prosodia Latina

Prosodia Latina

Syllabae

Syllabarum aliae sunt longae, ut, mūsǣ, cōnstānt; Aliae sunt breves, ut, dĕŭs, dŏmĭnŭs; Aliae sunt ancipites, sive communes, ut, tenễbrae, funễbris. Vocantur ancipites quia in carmine ad libitum modò sunt breves modò longae, prout metri negessitas postulat.

Elisio

Ante sequentem vocalem, littera "M" in fine dictionis eliditur cum sua vocali, item vocalis finalis.

Exemplum elisionis litterae "M"

Heu magnum alterius frustra spectabis acervum

In hoc hexametro, ultima syllaba "um" verbi "magnum" eliditur

Hēu māgñ (um) | āltĕrĭ | ūs // frūs | trā spēc | tābĭs ă | cērvūm

Quo pauciores sunt elisiones, eo elegantiora carmina sunt. Duriora sunt haec:

Trōiă, nĕf | ās, com | mune se | pulcr (um) // Eur | ōp (ae) Asi | aeque,

Trōiă uĭr (um) | et virt | ūt '(um)' || ōmni (um) ac | erba ci | nis (Catullus, 68)

Pedes

Pedes ex syllabis constant, quorum quator sunt Disyllabi, hoc est, duas habent syllabas, et octo sunt Trisyllabi, quae habent tres.

Disyllabi

Spondeus

¯ ¯

spondeus

Ex duabus longis constat ut mūsās, fōrtēs

Pyrrichius

˘ ˘	pyrrichius

Trochaeus

¯ ˘

trochaeus

Iambus

˘ ¯

iambus