cum coniunctio est (inter alia).

"Cum" cum modo indicativo:

recensere
 
Cum tacent clamant.
  • cum temporale - vide autem "cum historicum"
= eo tempore quo
  • cum identicum
  • cum sententiam amplius ducens (cum interea, cum tamen):

Forsitan (?): Ammianus Marcellinus: Ambitioso diademate utebatur cum inter exordia principatus erat xystarchae similis purpurato. - während (doch)

  • cum explicativum/coincidens

Qua de causa Helvetii quoque reliquos Gallos virtute praecedunt, quod fere cotidianis proeliis cum Germanis contendunt, cum aut suis finibus eos prohibent aut ipsi in eorum finibus bellum gerunt. Gaius Iulius Caesar Commentarii de bello Gallico - Liber I

"Cum" cum modo coniunctivo:

recensere

cum causale

recensere

cum causale, etiam "praesertim cum". Nota bene e contrario "quod causale" seu "quia" cum modo indicativo.

cum adversativum

recensere

cum adversativum et cum concessivum:

  • Sed nescio quo modo, cum eum nemo anteiret his virtutibus, multi nobilitate praecurrerunt. (Cornelius Nepos, classica Latinitate)
  • w:Ammianus Marcellinus autem (postclassica Latinitate): Ambitioso diademate utebatur cum inter exordia principatus erat xystarchae similis purpurato. - whereas

cum historicum

recensere

cum historicum - vide autem "cum temporale":